Aslu vardur

İdris’le Temel, kahvede ayri masalarda hafif sıkkın oturuyorlarmış.

İdris sesleniyor:
-”Bana “ayran” desena…”
-”Ayran!”
-”Uyy, ben da senun karuna hayran!”
Fena halde bozulan Temel, biraz sonra Idris’e sesleniyor:
-”Bana “gazoz” desena…”
-”Gazoz…

-”Uyy, ben da senun karini öptum…”
İdris, dudak büküyor:
-”Bu söyledigunun kafiyesi yoktur…”
Temel sözü bagliyor:
-”Kafiyesi yoktur ama asli vardur!..

Aslu vardur